Philosophy of Religion

The following article will examine three argumentative strategies to address a recent topic of debate in the philosophy of religion known as the “Gap Problem.” It aims to study the “Stage II” of cosmological arguments, where the goal is to establish the theistic properties or attributes that identify the first cause or necessary being with the concept of God. The unique contribution of this study lies in the formalized and systematic presentation of the various solutions proposed by authors in the (...) philosophical field, synthesizing their central ideas and presenting them in the form of arguments. (shrink)

To analyze potential negative consequences of adopting generative AI solutions in the digital afterlife industry (DAI), in this paper we present three speculative design scenarios for AI-enabled simulation of the deceased. We highlight the perspectives of the data donor, data recipient, and service interactant – terms we employ to denote those whose data is used to create ‘deadbots,’ those in possession of the donor’s data after their death, and those who are meant to interact with the end product. We draw (...) on the scenarios to map out several key ethical concerns posed by ‘re-creation services’ and to put forward recommendations on the ethical development of AI systems in this specific area of application. The recommendations, targeted at providers of AI-enabled re-creation services, include suggestions for developing sensitive procedures for retiring deadbots, ensuring meaningful transparency, restricting access to such services to adult users only, and adhering to the principle of mutual consent of both data donors and service interactants. While we suggest practical solutions to the socio-ethical challenges posed by the emergence of re-creation services, we also emphasize the importance of ongoing interdisciplinary research at the intersection of the ethics of AI and the ethics of the DAI. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Bullying behaviour among adolescents is a prevalent concern all over the world as it holds significant implications for their mental health and social life. Similarly, bullying has emerged as a grave concern in high schools in Pakistan. However, very limited literature has covered the dynamics of religious education and bullying behaviour among high school students in Pakistan. Therefore, this study seeks to investigate the impact of religious beliefs and practices on the prevalence of abuse and bullying among high school students (...) in Pakistan. The study has adopted a qualitative research design to fulfil this objective. The primary qualitative data for the study was collected by interviewing high school students from three prominent high schools in Pakistan. The data was analysed with the help of thematic analysis. The findings of this study indicate that religious education can help promote compassion, empathy, and respect among students. Thus, the study holds significant implications regarding the role of the community and teachers in taking a stand against bullying. (shrink)

This entry provides a brief summary of the works of William Paley (1743–1805) that are of most interest and relevance to contemporary philosophy of religion.

In this paper, I share my story about some of my experiences with doubt. Along the way, I also share some philosophical reflections. I know this does not tell you very much, but like I said, I am telling a story, and I do not want to spoil the ending.

In this dialogue Daniel and Jeito talk about the not knowing of experiences of existing in the non existence.

Bu [makalede], nihai olarak kesin bir sonucu olduğunu iddia etmemekle birlikte, ateizm için geliştirebileceğim en iyi argümanı öne sürmeye çalışacağım ve ortaya koyacağım şeyin, Tanrı’nın varlığına dair yürütülen tartışmaların herhangi bir kısmındaki, en iyi argüman olduğunu iddia edeceğim.

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Bir şey, Tanrı onu emrettiği için mi iyidir ya da kötüdür? sorusunu merkeze alarak oluşturulan ve yakın dönem içerisinde gerek din felsefesi ve gerekse ahlak felsefesi içerisinde tartışılan konulardan biriside “İlahi Buyruk Teorisi”dir. Bu teori kısaca, ahlaki değerlerin kaynağının, Tanrı’nın buyruklarında, yani onun emir ve yasaklarında belirlendiğini açıklamaya çalışmaktadır. Eylemlerimizin iyi ya da kötü olarak nitelendirilmesinin Tanrı’nın buyruklarıyla mı, yoksa onların Tanrı’dan bağımsız, yani, kendi doğalarından mı kaynaklandığı tartışması, ilk olarak ahlak felsefesi içerisinde Platon’un “Euthyphro” diyaloğunda kendisine yer bulmuştur. Bununla (...) beraber Hristiyan teolojisi içerisinde Aziz Augustinus, Duns Scotus ve Thomas Aquinas isimler; İslam düşüncesi içerisinde ise, “Hüsün ve Kubuh” meselesi adı altında Mu’tezile, Eş’ariyye ve Matüridiyye gibi ekoller konuya dair yaklaşımlarını ortaya koymaya çalışmıştır. Son olarak daha yakın dönemde din felsefesi içerisinde Philip L. Quinn, Robert M. Adams ve Janine Marie Idziak gibi birçok isim bu teoriye yönelik kapsamlı çalışmalar ve argümanlar geliştirmiştir. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

The basic concepts we use to frame metaphysical discussions – our tools of metaphysics – profoundly influence how those discussions proceed. Much recent work in anglophone metaphysics has centred on a set of hyperintensional such tools: grounding, dependence, fundamentality, and essence. This topical collection will provide new perspectives on these debates by bringing them into contact with Asian metaphysical traditions.

In 2022, at an interdisciplinary conference on Creation and the Imago Dei, Biola psychologist Liz Hall posed a powerful challenge to the philosophers and theologians in the room. In the face of the “already and not yet” nature of Christian theology, she put forth the need for a “theology of tension.” Over and over again, while reading Biblical Philosophy, I was reminded of this challenge. The features Johnson puts forth as emblematic of Hebraic Philosophy can help in this respect, in (...) two clear ways: First, retrospectively, Johnson’s categories are useful for diagnosing both the philosophical missteps targeted by critiques of theodicy and the features held in common by some of the more successful accounts. Second, going forward, the convictions and modes of argument central to Hebraic philosophy may help guide future philosophical responses to suffering. In general, I believe that the philosophical problems related to suffering are especially well-suited to responses that are pixelated, networked, mysterianist, creationist, transdemographic, and ritualist. Perhaps Hebraic philosophy can succeed where Hellenist philosophy has struggled: in addressing the tension that arises from the experience of suffering in a world governed by a loving, providential, sovereign God. While I am largely in favor of Johnson’s Hebraic philosophy, I will conclude by breaking from his view in one important respect. Johnson presents the Biblical view as substantially contrasting with the correspondence theory affirmed by many contemporary philosophers. I will end by pushing back on this claim. On Johnson’s own account, the Hebraic notion of truth is determined with reference to the divinely designed order. I propose that we understand the Hebraic notion of truth as degrees of correspondence to this divinely ordered, absolute reality. (shrink)

The main question of this study is whether God has a personality. We show what the question means, why it matters, and that good sense can be made of an affirmative answer to it. A God with personality — complete with particular, sometimes peculiar, and even seemingly unexplainable druthers — is not at war with maximal perfection, nor is the idea irredeemably anthropomorphic. And the hypothesis of divine personality is fruitful, with substantive consequences that span philosophical theology. But problems arise (...) here too, and new perspectives on inquiry itself. Our cosmos is blessed with weirdness aplenty. To come to know it is nothing less than to encounter a strange and untamed God. (shrink)

This edited volume brings together scholars from across disciplines to examine the relationship between religion and alcohol. -/- It examines the historical, social, ritual, economic, political, and cultural relationship between religion and alcohol across time periods and around the world. Twelve chapters are tied together by two major themes: first, gender identity, and its intersection with religion and alcohol; second, identity construction in religious communities, demonstrating how alcohol can be used as a distinguishing factor for religious, ethnic, and national identity. (...) A key focus of the volume is how alcohol can bridge and divide the point at which the sacred and secular meet. -/- With its interdisciplinary approach and engaging style, this book is an essential resource for undergraduate and graduate students in religion departments and appeals to scholars of material culture, food, and alcohol. Additionally, the book is of interest to professionals in the alcohol industry, particularly those involved in microbrewing and winemaking, who are interested in understanding the historical and cultural contexts of their craft. (shrink)

Some theories of goodness are descriptively rich: they have much to say about what makes things good. Neo-Aristotelian accounts, for instance, detail the various features that make a human being, a dog, a bee good relative to facts about those forms of life. Famously, such theories of relative goodness tend to be comparatively poor: they have little or nothing to say about what makes one kind of being better than another kind. Other theories of goodness—those that take there to be (...) absolute goodness—are comparatively rich: they offer grounds for judging some types of things better than others because they have more absolute goodness. Moorean accounts, for example, can tell us that humans and human experiences are superior to bees and blades of grass. But such theories tend to be descriptively poor: they struggle to tell us in virtue of what this is so. In this essay we motivate and flesh out a view that splits the difference between accounts of goodness as relative and accounts of goodness as absolute. Such a view holds promise only if the mechanics of this kind of metaphysics of goodness can be worked out. Here we present a view on which the paradigm for absolute goodness is God and the paradigm for each kind of relative goodness is a divine idea. (shrink)

No one is surprised anymore by the dialogue between Buddhism and Western science, which develops the foundations of cognitive and contemplative sciences. But there have been requests for reflection on the results achieved, or even for a strategy for analytical research of the Buddhist East, which brings this dialogue to the philosophical level. And this level of discussion is, in fact, the dialogue between Buddhism and Western philosophy, which requires a new discourse that should be built on their common ground. (...) And the first question that arises against this background is how to focus attention on the philosophical aspect of Buddhism, which orientalists usually call “Buddhist philosophy”. Thus, realizing the beginning of the dialogue between Buddhist and Western philosophies, we are faced with the need to take the next, but already conscious step in the direction of this discussion. In order to make this step confident, we need to know where and how to start, and what key subjects we can rely on. Therefore, in an effort to find possible warnings against gross mistakes in such discussions, we sought the help of Western experts in the field of Buddhist studies by reading their works and talking to them. One of the well-known scholars is Professor Jan Westerhoff, who kindly agreed to give me an interview and answer some questions: whether there is a Buddhist philosophy; what are the approaches and stages of its research; what are the peculiarities of using the terms of Western philosophy in these studies; what can be the criterion for the best reading of traditional Buddhist texts; what can such a discussion give to contemporary Western philosophy, etc. This interview was not intended to be a conceptual deepening of either Buddhist or Western philosophy; we only tried to identify key questions that could start a dialog between them in the right direction. (shrink)

Is a coherent worldview that embraces both classical Christology and modern evolutionary biology possible? This volume explores this fundamental question through an engaged inquiry into key topics, including the Incarnation, the process of evolution, modes of divine action, the nature of rationality, morality, chance and love, and even the meaning of life. Grounded alike in the history and philosophy of science, Christian theology, and the scientific basis for evolutionary biology and genetics, the volume discusses diverse thinkers, both medieval and modern, (...) ranging from Augustine and Aquinas to contemporary voices like Richard Dawkins and Michael Ruse. Aiming to show how a biologically informed Christian worldview is scientifically, theologically, and philosophically viable, it offers important perspectives on the worldview of evolutionary naturalism, a prominent perspective in current science–religion discussions. The authors argue for the intellectual plausibility of a comprehensive worldview perspective that embraces both Christology and evolution biology in intimate relationship. (shrink)

In a recent paper, Stefan Wintein criticizes my responses to the objections he raised to my modal-epistemic argument (MEA) for the existence of God. In this paper, I continue our debate and respond to Wintein’s criticisms of my previous responses. I argue that Wintein’s criticisms are unsuccessful. As a result, the MEA still stands.

Doxastic voluntarism is the thesis that our beliefs are subject to voluntary control. While there’s some controversy as to what “voluntary control” amounts to (see 1.2), it’s often understood as direct control: the ability to bring about a state of affairs “just like that,” without having to do anything else. Most of us have direct control over, for instance, bringing to mind an image of a pine tree. Can one, in like fashion, voluntarily bring it about that one believes a (...) specific proposition? Doxastic voluntarists hold that, at least in some circumstances—such as when the evidence is ambiguous—we can. Doxastic involuntarists, in contrast, maintain that we cannot. Some involuntarists hold that the concept of belief itself precludes the possibility of believing voluntarily. Others hold that the impossibility of voluntary belief is a contingent psychological fact. Historically, the issue of doxastic voluntarism has been connected to how many think about religious commitment: a prominent view of faith is that it is a voluntary decision to believe. Furthermore, the issue of voluntarism has also been viewed as having bearing on fundamental questions in epistemology. For example, are epistemic norms duties to believe in certain ways? Are there practical or moral reasons to believe? If the answer to either question is “yes,” it seems some measure of voluntary doxastic control is required. -/- In section 1, we expand on the definition of doxastic voluntarism, and survey various kinds of control (e.g. direct, indirect, long-range) and the doxastic attitudes we might control (e.g. outright belief, withholding, credences). In section 2, we discuss a number of historical views on doxastic voluntarism. In section 3, we survey motivations for rejecting doxastic voluntarism. There are two general strategies: arguments that appeal to psychological considerations, and conceptual arguments regarding the nature of belief. In section 4, we survey five approaches to defending voluntarism: those that appeal to epistemic permissivism, doxastic compatibilism, skepticism, one-off considerations, and non-standard views of belief. In section 5, we cover empirical work on doxastic voluntarism. The last two sections discuss two implications of voluntarism. In section 6, we discuss voluntarism’s implications for the ethics of belief, and in section 7, we discuss issues at the intersection of voluntarism and religious faith. (shrink)

Critics of Divine Command Theory (DCT) argue that DCT implies the following counterpossible is true: If God commanded us to perform a terrible act, then the terrible act would be morally obligatory. However, our intuitions tell us that such a counterpossible is false. Therefore, DCT fails. This is the counterpossible terrible commands objection. In this paper, I argue that the counterpossible terrible commands objection fails. I start by considering a standard response by DCT proponents that appeals to vacuism—the view that (...) all counterpossibles are vacuously true. I argue that DCT proponents should pursue a different response instead. I then go on to provide a new response to the counterpossible terrible commands objection: I argue that we lack reason to think that the counterpossible in question is false by examining the underlying intuitions. (shrink)

This article aims to make public part of the research on the concept of ‘light’ in the theological and, above all, liturgical tradition of the Greek Orthodox Church, based on its representation of the concept of ‘hypostasis’. Taking as a point of departure the interpretation of the expression ‘light of light’ [φῶς ἐκ φωτός (phôs ek phōtos)] of the text of the Niceno-Constantinopolitan Symbol, the article presents a proposal for the interpretation of the concept of ‘representation’ for this specific case, (...) based on the idea of apomímesis, and applies this concept to a reading of the place of ‘light’ in the Holy Scripture, in the Patrology and in the Greek Eastern Liturgies. (shrink)

Cicero was one of the most prolific and productive figures from ancient Rome, active as both a politician and a writer. As yet however modern scholarship does not do justice to the sheer range of his later influence. This volume publishes papers from a conference which aimed to enlarge the basis for the study of Cicero's reception, by examining in detail new aspects of its variety. The conference was held in May 2015, and was jointly organized by the Institute of (...) Classical Studies, the Warburg Institute, and the Department of Greek and Latin at University College London. The book presents twelve case studies on the reception of 'Cicero the writer' and 'Cicero the man', ranging from thirteenth-century Italy to nineteenth-century England, including colonial Latin America. Scholars from different disciplinary backgrounds discuss artistic and literary responses to Cicero as well as his exploitation in philosophical and political debates. Taken together, these studies illustrate how the special characteristics of the historical Cicero colour his reception: his afterlife is one of the most varied and wide-ranging of any classical author. (shrink)

Conservation of the Circle is the core (and, thus, the only) dynamic in Nature.

The Tanglewood Trilogy (2002) Book One: Relative Realities, Book Two: Opposite Approach, Book Three: Partial Truth. Conservation of the Circle explains General Relativity, Complementary Opposition, and 50-50 Reality (50-50 as the constant and the norm). This gives humans the basis for everything in mathematics, science, art, and athletics (symbolic systems universally). Conservation of the Circle solves the grounding problem (where the absolute is relative because the relative is absolute) because an uber-universal circular-linear relationship (technically, pi in mathematics) is the only (...) 'actor' in Nature. Meaning there is a mandatory circular-linear 'relationship' between any X and-or Y (where it is impossible to have 'or' without 'and') (forcing humans to examine their existential relationship with 'technology'). The Tanglewood Trilogy: Relative Realities: Circle, triangle, square, one, three, two, any shape, articulates a circle, because the line is always diameter and circumference of a circle. If a line is real it must articulate a circle. Thus, all movement articulates a line, diameter of a circle. The line is all around us as (the most basic element in) nature. Opposite Approach: Complementarity is the basis for identity, all disciplines. Partial Truth: Duplication and negation form the basis for unification, all disciplines. Most recent technical explanation see 2024 paper 'Conservation of a Circle' also on Phil Papers. (shrink)

In a recent paper in this journal, McIntosh ( 2021 ) argues that a modalized version of an epistemic principle of phenomenal conservativism can be used to successfully defend the key possibility premise of the modal ontological argument for the existence of God. I argue, however, that such a defense of the possibility premise is not going to be successful even if one concedes a number of contentious claims to McIntosh.

In this book, Phillip Wiebe examines religious, spiritual, and mystical experiences, assessing how these experiences appear to implicate a spiritual order. Despite the current prevalence of naturalism and atheism, he argues that experiences purporting to have a religious or spiritual significance deserve close empirical investigation. Wiebe surveys the broad scope of religious experience and considers different types of evidence that might give rise to a belief in phenomena such as spirits, paranormal events, God, and an afterlife. He demonstrates that there (...) are different explanations and interpretations of religious experiences, both because they are typically personal accounts, and they suggest a reality that is often unobservable. Wiebe also addresses how to evaluate evidence for theories that postulate unobservables in general, and a Theory of Spirits in particular. Calling for more rigorous investigation of these phenomena, Wiebe frames the study of religious experience among other accepted social sciences that seek to understand religion. (shrink)

Novel developments in neuroscience, psychology, and anthropology have spawned a thriving empirical literature on religious experience. Previous literature in the cognitive science of religion has largely ignored empirical results from these fields, focusing narrowly on results from evolutionary psychology. Additionally, it has ignored the epistemological relevance of non-paradigmatic cases of religious experience discussed in the literature from these subspecialties. In this article I submit that philosophical research on religious experience should take empirical work outside of evolutionary psychology as its primary (...) foci towards uncovering fresh perspectives. I focus on three different literatures from neuroscience, psychology, and anthropology as case studies for generating novel philosophical research. I show that empirically-discovered factors related to non-paradigmatic religious experiences raise crucial and unique epistemological questions. (shrink)

This paper defends a rigorous reading of Hume’s critiques of arguments for the existence of God and of the belief in God against interpretations that endorse Humean theism, deism, and fideism. The latter include Donald Livingston’s theist reading, J. C. A. Gaskin’s “attenuated deism” reading, and Edward Kanterian’s “humble fideism” reading. I also examine whether Hume’s rejections of a positive theology commit him to agnosticism or atheism. My innovative challenge to such conclusions maintains that, while elements of both agnosticism and (...) atheism are found in Hume, these denote, respectively, a methodology and an incidental implication of his philosophy. But neither sufficiently captures his constructive vision for a society, individual psychology, and system of knowledge guided by naturalist principles and aims. For this, an alternate conception is needed that describes Hume’s philosophy of religion beyond mere atheism. (shrink)

Maître Eckhart affirme dans son oeuvre latine (Commentaire au saint Évangile selon Jean) et dans sa prédication vernaculaire (Sermon allemand 08) son désir d’exposer par les outils de la physique les vérités révélées auxquelles il convient d’adhérer par la foi. Un tel programme exégétique a de quoi surprendre autant le lecteur des traités et sermons allemands qui, pour des raisons que rend évidentes l’histoire de sa réception, s’attend à trouver sous la plume du Thuringien une mystique, pensée aussi spéculative que (...) supra-rationnelle ; que le lecteur de l’oeuvre latine, qui pourrait s’attendre à trouver chez un dominicain du tournant des xiiie et xive siècles une forme de thomisme se refusant à toute tentative de rendre connaissables par la raison les mystères que révèlent les Écritures. Envisagée sérieusement, cette ambition d’expliquer la Révélation par les outils de la physique, science théorétique philosophique, pose donc au lecteur de Maître Eckhart un réel problème herméneutique dans la mesure où elle appelle une réflexion approfondie sur les limites de la connaissance humaine et sur la nature du savoir scientifique. En proposant une reconstruction de l’épistémologie procurant son cadre à la pensée eckhartienne, cette étude se veut l’occasion d’un nouvel éclairage de thèses bien connues de sa « mystique », qui permette de comprendre de quelle manière la conceptualité (méta-)physique de l’aristotélisme s’articule à la Révélation biblique pour rendre intelligible la nature et la surnature, ainsi que les rapports causaux les unissant l’une à l’autre. (shrink)

Prophecies and fate are heavily thematized throughout the God of War video game series. In the original trilogy, prophecies are given to Kratos, Zeus, Kronos, and others by a range of beings with purported foreknowledge including the Fates and Oracles In the Norse duology, the Norns, Giants, and others also provide prophecies. In line with the common trope of Greek tragedies, Kratos, Zeus, and Kronos’ actions, in trying to avoid their fates, created the very conditions by which those fates came (...) to pass. In the duology set within Norse mythology, the themes of prophecy and fate are also thematized. However, in these games, it is shown that prophecy can be overcome, and that fate is flexible. This chapter considers some of the historical solutions to the problem of prophecy within classical theism and evaluates their applicability in the God of War series. It will also be argued that the two sets of God of War games present different accounts for the way in which prophecy operates. More specifically, it will be shown that the Greek Trilogy uses prophecy to maintain a deterministic understanding of the universe. In contrast, the Norse Duology uses prophecy to maintain an indeterministic account of the universe. (shrink)

The Good Place was a historical landmark in the field of pop culture as philosophy, as it was the first mainstream sitcom to explicitly tackle the works of philosophers in its content. In addition to exposing its viewers to the works of famous philosophers, The Good Place makes its own philosophical arguments. The show is ultimately about the concept of the afterlife – what it might look like, how it would operate, and if it is even desirable. The show also (...) explores the relationship between morality and the afterlife. Essentially, The Good Place explores three focal questions: (1) Are there reasons to be morally good, irrespective of how that plays out in an afterlife? (2) What would a fair system for gaining admission to a merit-based afterlife look like? And (3) is an eternal afterlife even desirable? Ultimately the show argues that yes, virtue is worthwhile for virtue’s own sake, irrespective of the consequences in an afterlife. Second, it argues that a fair merit-based system would allow people the chance to improve and get better, given the right circumstances. Third, it argues that an eternal afterlife, in which you maintain your identity and live forever, is not desirable. (shrink)

Humean arguments from evil are some of the most powerful arguments against Theism. They take as their data what we know about good and evil. And they argue that some rival to Theism better explains, or otherwise predicts, that data than Theism. However, this paper argues that there are many problems with various methods for defending Humean arguments. I consider Philo’s original strategy; modern strategies in terms of epistemic probability; phenomenological strategies; and strategies that appeal to scientific and metaphysical explanations. (...) None of these methods have been sufficiently developed to provide a clear and distinctive defense of Humean arguments. Defenders of Humean arguments need to spend more time on the underlying methodology of their arguments. (shrink)

Art is a form of religion. It uses symbols and stories to create a sublime, emotional experience. This demonstrates that religion, or at least spirituality, is experienced by the secular, including atheists. And, of course, art is used by all religions.

Abstract: According to Iris Murdoch, one of our central moral capacities is to direct our attention in a way that is just and loving. In Metaphysics as a Guide to Morals, Murdoch explores the prospects for strengthening this capacity through engaging in Zen Buddhist practices, particularly zazen meditation as Katsuki Sekida describes it in Zen Training: Methods and Philosophy. Murdoch has a mixed view of whether zazen could really contribute to our moral development, expressing both some optimism and some reservations. (...) I argue that a stronger version of Murdoch's project, by her own lights, would have looked to the Theravāda Buddhist philosopher Buddhaghosa's instructions for taking up loving-kindness, compassion, gladness, and equanimity as meditation subjects. (shrink)

La hagiografía medieval tenía una importante función didáctica. Estos relatos fueron muy útiles para la Iglesia ya que permitían transmitir valores, modelos de conducta e ideas complejas a los feligreses. En este trabajo de investigación exploraremos tres obras hagiográficas en verso redactadas en distintas zonas de la Península Ibérica durante el siglo XIII, protagonizadas por tres santas que representan modelos diferentes (mártires, religiosas y penitentes). A través de este estudio comparativo hemos podido observar que, más allá de los tópicos asociados (...) a cada modelo de santidad, los valores transmitidos como ejemplo de “buenas cristianas” se repiten en todos ellos como condición necesaria para que la mujer alcanzase la salvación eterna: mantenimiento de la virginidad, castidad, penitencia y purga del pecado. Así, podemos concluir que la hagiografía femenina plenomedieval tuvo un importante papel en la transmisión y asentamiento de las ideas del clero respecto a lo femenino, cargadas de una evidente misoginia. (shrink)

From religion to philosophy to science, all human systems of definition are formed by human brains. The nature and limits of the human brain are the nature and limits of those systems. This essay shows how the human brain works normally then unusually, and what this reveals about the limits of human knowledge. There are many conditions and instances where the brain processes information unusually, including mental disorders, physical events, and drug use. This essay focuses on the neurological events called (...) mystical experiences. (shrink)

Este ensayo practica una hermenéutica a Totalidad e infinitoa partir de cinco epígrafes, abocados todos a explorar los múltiples sentidos de la propuesta levinasianaen torno al fundamentotrascendental de lo ético.El primer apartado busca analizar la relación entre lo que Lévinas designa como lafaz del sery el concepto de totalidad; en el epígrafe siguiente se explicita la diferencia existente, en el interior de la comprensión temporal de lo total, entre lohistóricoy loescatológico; en eltercerepígrafe se analizan los móviles que llevan a Lévinas (...) a sustituir lo metafísico por lo ético, revelando a este segundo saber como filosofíaprimera; y, finalmente, el cuarto y el quinto epígrafe quedan dedicados a entender dos conceptos que, entrelazados, condensan la matriz conceptual desde donde Lévinas acentúa la originalidad de su propuesta: el rostro del Otroy la idea de infinito. (shrink)