Abstract

در اين جستار برآنيم كه ترتيبي جديد از محاورات افلاطون ارائه نمائيم؛ ترتيبي كه بر مبناي توسعه وجودشناختي و معرفت شناختي افلاطون مبتني است و تفاوت‌هاي اساسي با كرونولوژي غالب امروزي محاورات دارد. در حاليكه در همه كرونولوژي هاي پذيرفته شده فعلي، پارمنيدس به عنوان نقد نظريه مثال در محاورات مياني و بنابراين متأخر از اين محاورات در نظر گرفته مي‌شود، كرونولوژي پيشنهادي ما پارمنيدس را پس از محاورات اوليه و پيش از محاورات مياني قرار مي‌دهد. بر اساس اين تغيير نه تنها منون، فايدون، فايدروس و جمهوري پس از پارمنيدس قرار مي‌گيرند، بلكه ميان ثئايتتوس و سوفيست از يك طرف و فايدون و جمهوري از طرف ديگر، فاصله زيادي ايجاد مي‌شود به طوري كه منون و فايدون ميان جفت اول و سوفيست و تيمايوس ميان جفت دوم قرار مي‌گيرند. در اين جستار نشان خواهيم داد كه چگونه اين تغييرات مي‌توانند به خوانشي سازگارتر از محاورات مياني و متأخر كمك كنند و در عين حال از بسياري مشكلات ناشي از كرونولوژي‌هاي ديگر بپرهيزند.