Background: The development of the COVID-19 pandemic has prompted the implementation of many procedures to safeguard against further increases in illness. Unfortunately, this has drastically reduced residents’ contact with their families, which has increased feelings of loneliness and isolation. This is particularly difficult in long-term care facilities, where the risk of developing depression is higher than in the general population.Objectives: The aim of the study was to assess the risk of depression among the residents of long-term care institutions in Poland (...) during the COVID-19 pandemic and to determine the relationship between the risk of depression and the occurrence of cognitive impairment in the study group.Methods: The study included 273 residents from long-term care institutions in Poland. The risk of depression was determined based on an originally designed questionnaire. The cognitive state of the subjects was assessed using the screening test Mini-Mental State Examination. Both the depression risk assessment and the MMSE test were conducted twice: in March and December 2020.Results: In March, severe dementia was present in 28.2% of the residents and normal MMSE scores were observed in 16.1% of the subjects; in December, the prevalence of severe dementia increased to 31.1% and that of normal scores decreased to 10.3%. In March, no participant was found to be at high risk of depression and moderate risk was observed in 14.3% of the subjects; in December, 2.6% of the residents had a high risk score and 45.4% had a moderate risk score. Statistical analysis revealed that higher MMSE scores correspond with a higher risk of depression.Conclusion: A higher risk of depression was observed with the development of the pandemic. Residents with cognitive impairment were characterised by a lower risk of depression compared to individuals with normal MMSE scores. During the study, progression of cognitive impairment was observed in the residents. (shrink)

Background: The number of cancer patients is constantly growing. Both WHO and IARC report that this number may reach up to 24 million new diagnosed cases in the next two decades. The proposed treatment and especially the diagnosis can have a significant impact on an individual's approach to the disease, as well as on the patient's quality of life.Objectives: The study aimed to assess the quality of life, feelings, and fear of cancer-treating oncological patients, before and during the COVID-19 pandemic.Material (...) and Methods: The study used the standardized WHOQOL quality of life questionnaire in a shortened version, the COVID-19 fear scale, and the AIS disease acceptance scale. The questionnaire survey was conducted among patients of cancer clinics. The study was conducted in two stages–before the COVID-19 pandemic and during the COVID-19 pandemic. Data from 450 correctly completed questionnaires were analyzed statistically. The obtained data were statistically processed using the Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U test.Results: Among the surveyed patients of the cancer clinic, the quality of life during the COVID-19 pandemic decreased by 2%, compared to the period before the pandemic. The frequency of negative feelings associated with cancer increased during the COVID-19 pandemic–by 11% more men, and 4.4% of women determined the frequency of negative feelings to be 2–3 times a week. The level of fear associated with COVID-19 was moderate, with women having a higher level of fear.Conclusion: The development of the epidemic is very important in terms of public health. COVID-19 should be considered as one of the factors that bring about sudden changes in the mental health of the population, which may result from the dynamic development of this disease, dramatic media coverage, and own experiences. It has been shown that the sudden appearance of such a large stressor causes a decrease in patients' quality of life and an increase in negative feelings associated with chronic disease. (shrink)

Plato's Republic VII suggests that if we ask someone to philosophize when they are too young, they can become corrupted (537e–539d). Republic VII also suggests that to avoid this corruption, we must not expose youth to argument (539a–b). This is not a reasonable option outside of Kallipolis, so a question arises: does Plato describe how to correct corruption if we do not manage to prevent it? This paper shows that a parallel between this passage from Republic VII and a passage (...) from Laws X suggests that he does. Laws X describes an impious man who is corrupted in the same way as the youth exposed to philosophy prematurely in Republic VII. While we leave the youth to his corruption in Republic, the impious man is helped to overcome his corruption in Laws with a refutation followed by a myth (also called a charm). This paper analyses these steps in terms of Plato's psychology, showing that both corruption and correction require a destabilization of the soul, which in these passages is brought about through refutation. This destabilization allows for a reconfiguration, which, with something that can restabilize the soul (for example with myth), can be a reconfiguration for the better. (shrink)

The Fairness, Accountability, and Transparency (FAccT) literature tends to focus on bias as a problem that requires ex post solutions (e.g. fairness metrics), rather than addressing the underlying social and technical conditions that (re)produce it. In this article, we propose a complementary strategy that uses genealogy as a constructive, epistemic critique to explain algorithmic bias in terms of the conditions that enable it. We focus on XAI feature attributions (Shapley values) and counterfactual approaches as potential tools to gauge these conditions (...) and offer two main contributions. One is constructive: we develop a theoretical framework to classify these approaches according to their relevance for bias as evidence of social disparities. We draw on Pearl’s ladder of causation (Causality: models, reasoning, and inference. Cambridge University Press, Cambridge, 2000, Causality, 2nd edn. Cambridge University Press, Cambridge, 2009. doi:10.1017/CBO9780511803161) to order these XAI approaches concerning their ability to answer fairness-relevant questions and identify fairness-relevant solutions. The other contribution is critical: we evaluate these approaches in terms of their assumptions about the role of protected characteristics in discriminatory outcomes. We achieve this by building on Kohler-Hausmann’s (Northwest Univ Law Rev 113(5):1163–1227, 2019) constructivist theory of discrimination. We derive three recommendations for XAI practitioners to develop and AI policymakers to regulate tools that address algorithmic bias in its conditions and hence mitigate its future occurrence. (shrink)

Two arguments are offered here for postulating individual essences of concrete individuals on top of their sortal essences. One is the explanatory gap argument, the other draws on the analogy with the individual essences of events presupposed in single causal explanations. These arguments support qualitative individual essences with explanatory goals as opposed to hybrid impure relational essences accounting for origin and numerical identity. It is highlighted why origin properties as parts of impure relational essences do not yield genuine de re (...) constructions. The distinction between the two types of individual essences is traced back to the ambiguity of the very notion of individuation. (shrink)

Ważnym elementem współczesnej dyskusji pomiędzy realizmem i antyrealizmem naukowym jest próba nadania realistycznej interpretacji historycznemu faktowi zmiany teorii w nauce. Fakt ten według L. Laudana podważa nie tylko najważniejszy argument na rzecz realizmu naukowego, ale i najważniejsze tezy tego stanowiska. Argumentem kwestionowanym przez Laudana jest twierdzenie H. Putnama, że ogromny sukces nauki w przewidywaniu zjawisk i rozwijaniu nowych technologii świadczy przynajmniej o aproksymacyjnej prawdziwości teorii naukowych. Laudan wykazuje jednak fakty z historii nauki, gdy odnoszące sukces teorie okazywały się z biegiem (...) czasu fałszywe. Powiązany z tym argument przeciwko realizmowi, zwany pesymistyczną indukcją (PI), głosi, iż skoro przeszłe teorie, które odniosły sukces, okazywały się fałszywe z perspektywy nowszych, to także obecne odnoszące sukces teorie mogą okazać się w przyszłości fałszywe. Podważa to tezę odnośnie związku sukcesu teorii z jej aproksymacyjną prawdziwością. Ważnym wyzwaniem dla realizmu naukowego staje się zatem uzgodnienie jego tez z faktem zmiany teorii w nauce. Najbardziej znaczących rozwiązań tego problemu dostarcza realizm strukturalny zaproponowany przez J. Worralla i semirealizm A. Chakrawarttiego. Oba stanowiska przyjmują tę samą strategię obrony realizmu, zwaną divide et impera, uznającą, że nie całe teorie, lecz tylko ich fragmenty bezpośrednio związane z sukcesem spełniają tezy realizmu. Realizm naukowy w tych sformułowaniach zostaje w znacznym stopniu ograniczony i osłabiony. Celem artykułu jest przedstawienie tych rozwiązań i pokazanie z jednej strony realistycznych odpowiedzi na argument PI, jakich dostarczają te stanowiska, z drugiej ograniczeń, jakie z nich wynikają dla realizmu naukowego. Osłabiona wersja realizmu, jaką one proponują, również nie jest wolna od istotnych trudności, na jakie musi odpowiedzieć zarówno realizm strukturalny, jak i semirealizm. Identyfikacja tych trudności może stanowić wskazówkę dla dalszego rozwoju stanowiska realistycznego. (shrink)

In this paper I show that a novel ontic reading of explanation, intending to capture the de re essential features of individuals, can support the qualitative view of individual essences. It is argued further that the putative harmful consequences of the Leibniz Principle and its converse for the qualitative view can be avoided, provided that individual essences are not construed in the style of the naïve bundle theory with set-theoretical identity- conditions. Adopting either the more sophisticated two-tier BT or, alternatively, (...) the neo-Aristotelian position of taking essences as natures in the Aristotelian sense, can help to evade these main charges against the qualitative view. The functional parallels with the alternative haecceitistic view of individuation and individual essence will also be considered. (shrink)

Profesor Krzysztof A. Meissner proponuje obraz transcendencji wynikającej z poznawania świata przez fizykę, która oznacza świat uniwersalnych i niezmiennych praw przyrody. Czy tego rodzaju wypowiedzi są uprawnione na gruncie fizyki, czy też należy uznać je za określony pogląd filozoficzny? Czy istnienie praw przyrody wskazuje na istnienie jakieś transcendencji? Publikacja jest zapisem dyskusji wokół książki: Krzysztof A. Meissner, Fizyk w jaskini światów (rozmawia Jerzy Sosnowski), (Biblioteka Więzi, tom 389, Warszawa 2023), która to dyskusja odbyła się 25 marca 2023 w Instytucie Filozofii (...) UKSW w Warszawie w ramach spotkania Katedry Filozofii Przyrody. ------------------------- Zgłoszono: 08/09/2023. Zrecenzowano: 03/11/2023. Zaakceptowano do publikacji: 15/11/2023. (shrink)

W pracy została przedstawiona propozycja wyjaśnienia różnorodnych aspektów, w jakich przejawia się znaczenie językowe w poznaniu i komunikacji z perspektywy poznawczej genezy języka. Język został ujęty jako element systemu reprezentacji poznawczych, w którym zachodzą określone procesy przetwarzania informacji. Procesy informacyjne w układzie poznawczym człowieka leżą u podstaw związku języka z poznaniem świata i działaniem użytkownika języka w świecie. Są też one źródłem znaczenia językowego i jego różnorakich funkcji informacyjnych. Przeprowadzona analiza pokazuje, że nie można mówić o jednej funkcji informacyjnej znaczenia. (...) To, co uznajemy za znaczenie, nie jest jedną funkcjąjęzyka, taką samą we wszystkich wymienionych procesach, lecz wiązką różnych funkcji informacyjnych jakie pełni język, od znaczenia konwencjonalnego po kontekstowe. Takie ujecie zagadnienia pozwala wskazać wzajemne warunkowanie się różnych funkcji i aspektów znaczenia i ujmować je jako komplementarne a nie opozycyjne. (shrink)

Niniejszy artykuł poświęcony jest zagadnieniu wyjaśnienia poznania w teleosemantyce, która jest najbardziej zaawansowaną wersją reprezentacyjnej teorii umysłu. Krytyka reprezentacjonizmu ze strony teorii poznania ucieleśnionego powoduje, że założenia i tezy teorii reprezentacyjnych powinny zostać poddane analizie w kontekście pytania o adekwatność i sukces tego podejścia. Głównym założeniem tego podejścia jest teza, że procesy poznawcze jak percepcja, myślenie pojęciowe, wiedza itp. polegają na wytwarzaniu reprezentacji mentalnych i operowaniu nimi. Materialną składową reprezentacji mentalnych są stany neuronalne mózgu, będące nośnikami treści poznawczych. Głównym problemem (...) tego podejścia jest wyjaśnienie przypisywania stanom mózgu treści pełniących funkcję reprezentacji. Teleosemantyka łączy wyjaśnienie nadawania treści z zagadnieniem intencjonalności stanów mentalnych i tezą o reprezentacyjnym charakterze poznania. Jako punkt wyjścia, zostały omówione związki jakie zachodzą pomiędzy ogólnym pojęciem reprezentacji a intencjonalnością. Ogólna struktura reprezentacji jest strukturą spełniającą warunki intencjonalności zarówno w sensie „bycia o czymś”, jak i skierowania na przedmiot intencjonalny. Problemem do rozwiązania jest konstytuowanie relacji reprezentacji i przypisywanie treści stanom mózgu. Następnie podana została analizie propozycja rozwiązania tego problemu przedstawiona przez R. Millikan w jej teorii teleosemantyki. Upatruje ona źródło intencjonalności w biologicznych funkcjach zdobywania informacji niezbędnej do przetrwania. Funkcje te spełniane są przez relacje konstytuujące reprezentacje mentalne. Semantyka reprezentacji jest nadana przez cel funkcji biologicznej, natomiast warunki prawdziwości skorelowane są z własnościami otoczenia. Końcowa część poświęcona jest omówieniu ograniczeń takiego ujęcia i przedstawieniu krytyki ze strony stanowisk antyreprezentacyjnych. Prowadzi to do konkluzji, że teleosemantyka, rozwijając relacyjne rozumienie reprezentacji wnosi do wyjaśnienia poznania ważny element. Łączy pojęcie intencjonalności z reprezentowaniem świata w umyśle. Nie daje jednak jeszcze pełnej odpowiedzi na pytanie o konstytucję treści poznawczych. Nie powinna też być traktowana jako jedyny i uniwersalny sposób rozwiązania problemu treści, ale jako jedna z propozycji wyjaśnienia elementów poznania wyposażonych w treść intencjonalną. (shrink)

Przedmiotem artykułu jest ukazanie realizmu strukturalnego jako stanowiska realistycznego w dyskusji, prowadzonej wokół realizmu naukowego – jego wybranych zalet i słabości. Realizm strukturalny jest odpowiedzią na wyzwanie, jakie realizmowi naukowemu stawiają historyczne fakty zmiany teorii w nauce. Nawiązuje on do semantycznego ujęcia teorii naukowych i wypracowanego w tym podejściu aparatu pojęciowego. Zgodnie z realizmem strukturalnym to, co zostaje zachowane z dojrzałych teorii naukowych po zmianie teorii, to ich sformułowania matematyczne, będące abstrakcyjnymi modelami teorii. Są one aproksymacyjnie prawdziwe, gdyż reprezentują realne (...) struktury rzeczywistości w sposób wolny od ontologicznej interpretacji, narzuconej przez język teorii. Realizm strukturalny i nawiązujący do niego semirealizm, który rozszerza niezmienniczość dojrzałych teorii na własności detekcyjne obiektów fizycznych, bronią tezy realizmu naukowego w kwestii aproksymacyjnej prawdziwości teorii naukowych, interpretując realistycznie zmiany teorii naukowych. Pozostawiają jednak na boku istotny dla realizmu problem reprezentowania rzeczywistości w teoriach naukowych. Oba wspomniane stanowiska, nawiązując do modelowego ujęcia teorii naukowych, przyjmują, że reprezentacja jest izomorfizmem struktur matematycznego modelu teorii i rzeczywistości. Takie rozumienie reprezentacji jest zbyt wąskie, nie uwzględnia, że struktura zjawisk nie jest jednoznacznie określona. Strukturę tę dla teorii zastępuje matematyczny model danych, który odzwierciedla zjawiska przedstawione jako związki własności określonych przez teorię. Realistyczna interpretacja modelu danych stanowi dla realizmu strukturalnego konieczne uzupełnienie, aby spełniał on naczelną tezę realizmu, głoszącą, że nauka poznaje świat taki, jaki jest niezależnie od teorii. Stanowi to podstawę, aby broniona w realizmie strukturalnym aproksymacyjna prawdziwość teorii naukowych miała ugruntowane uzasadnienie. Wskazanie potrzeby rozszerzenia realizmu strukturalnego i semirealizmu o odpowiednią dla nich koncepcję reprezentacji jest tezą tej pracy. W artykule zostały przedstawione podstawowe elementy współczesnej dyskusji wokół realizmu naukowego oraz stanowiska realizmu strukturalnego i semirealizmu jako uzgodnienie realizmu naukowego z faktem radykalnej zmiany teorii. Następnie zostały ukazane konsekwencje, jakie dla realizmu strukturalnego wynikają z semantycznego (modelowego) ujęcia teorii naukowych i związanego z tym pojęcia reprezentacji jako izomorfizmu struktur. Ostatni fragment został poświęcony wskazaniu, że aby spełnić postulaty realizmu naukowego zarówno realizm strukturalny, jak i semirealizm powinny być uzupełnione o interpretację reprezentacji rzeczywistości w modelu danych w duchu realizmu naukowego. -------------- Zgłoszono: 17/09/2020. Zrecenzowano: 12/10/2020. Zaakceptowano do publikacji: 09/11/2020. (shrink)

Artykuł nawiązuje do dyskusji wokół uzgodnienia realizmu naukowego z argumentem pesymistycznej indukcji (PI) i jest próbą jej rozwinięcia. Przedstawia propozycję dodatkowej argumentacji na rzecz realizmu naukowego, odwołującą się do pominiętej w realizmie strukturalnym i semirealizmie relacji korespondencji między następującymi po sobie teoriami. Pokazuje, że choć sposób argumentowania przyjęty w dotychczasowej dyskusji, opierający się na strategii divide et impera, trafnie odnosi się do przypadków zmiany teorii podobnych, do zastąpienia teorii optycznej Fresnela teorią elektromagnetyczną światła, to nie jest odpowiedni dla przypadków zmiany (...) teorii, w których poprzedniczka i następczyni pozostają w relacji korespondencji. Rozwiązanie Worralla pomija istotne przesłanki, jakie z tej relacji wynikają dla rozumienia ciągłości teoretycznej. Uwzględnienie specyficznej różnicy zakresu zjawisk w następujących po sobie teoriach, które łączy relacja korespondencji, pozwoliło wskazać inny rodzaj ciągłości między teoriami i sformułować dodatkowe uzasadnienie dla realistycznego stanowiska wobec tego typu zmiany teorii. Wykazano, że w przypadku relacji korespondencji aproksymacyjna prawdziwość teorii i jej ciągłość mają inny charakter niż przyjmowany w strategii divide et impera, gdyż opierają się na innej relacji między następującymi po sobie teoriami. Odwołanie się do ograniczonego zakresu poprzedniczki i jej „lokalnego” względem następczyni charakteru pozwoliło uniknąć niektórych zarzutów, wysuwanych przeciwko argumentom na rzecz realizmu naukowego, odwołujących się do relacji korespondencji. W świetle przeprowadzonych rozważań teza, że zmiana dojrzałych teorii, odnoszących sukces, przeczy ich aproksymacyjnej prawdziwości, nie znajduje właściwego odniesienia do przypadków zmiany teorii, w wyniku której poprzedniczkę i następczynię łączy relacja korespondencji. Przedstawiona argumentacja uchyla zarzut PI w stosunku do tego rodzaju zmiany teorii i nie narzuca niektórych ograniczeń realizmu naukowego wynikających z realizmu strukturalnego. --------------- Zgłoszono: 24/03/2021. Zrecenzowano: 18/06/2021. Zaakceptowano do publikacji: 05/07/2021. (shrink)

Rozważania podjęte w tym artykule nawiązują do współczesnej dyskusji o normatywności znaczenia, jaka została zapoczątkowana przez S. Kripkego. Główny nurt tej dyskusji dotyczy związku normatywności znaczenia z poprawnością użycia wyrażeń i pozostawia problem rozumienia samej normatywności na boku. W tym artykule podjęta zostanie próba odpowiedzi na takie pytania, jak: Na czym polega normatywność reguł znaczeniowych? Jak rozumieć normy i co je wyróżnia spośród innych reguł? Do jakich racji można odwołać się w uzasadnieniu normatywności znaczenia? W niniejszym artykule, jako punkt wyjścia, (...) została krótko przedstawiona teza Kripkego o normatywności znaczenia oraz dominująca linia dyskusji dotyczącej tej tezy. Zostały pokazane trudności związane ze sformułowaniem kryterium poprawnego użycia, oraz wskazane, że istnienie reguł użycia wyrażeń nie jest jednoznaczne z normatywnością tych reguł. Podjęta została próba wskazania podstawowej charakterystyki znaczeń terminów „reguły” i „normy”, a następnie została omówiona kwestia społecznej determinacji reguł znaczeniowych. Zostało pokazane, że reguły użycia wyrażeń są zakotwiczone w społecznej funkcji języka. Na koniec została poruszona kwestia związku społecznie ugruntowanych reguł użycia wyrażeń z funkcją reprezentacji w języku świata pozajęzykowego. Znaczenie rozumiane jako treść wyrażenia nie jest tylko konwencjonalne, ale jest też konstytuowane przez reprezentatywną funkcję języka. Zostało wskazane, aby normatywność znaczenia rozpatrywać w dwu wymiarach: społecznym, konwencjonalnym oraz drugim związanym z funkcją reprezentacji świata w języku. (shrink)

This paper is an attempt to answer the question, what is exactly represented by our thoughts or language expressions. At the beginning, the article presents the main philosophical problems regarding the understanding of the nature of the subject of reference of such representations as names or descriptions. Is the name directly referred to the real object or rather to the content of thought? What about cases when the name cannot be referred to the real object? What is the relation between (...) the intentional subject connected with every name and the external object to which only some names can be referred to, and which one is prior to the constitution of representation? The idea to understand the subject of mental or language representations as a complex structure which has a relational nature is the solution proposed in this paper. This structure is constituted by cognition and ties internal elements of a given representation such as the content with the elements which are external with regard to this given representation. This structure reflects such elements as the content of representation, the way in which this content is given, the correlate of the content and its mode of existence as well as additional systemic information coordinated with given representation. Some consequences of this proposal are discussed at the end of the article. It is explained how the differentiation of the elements of this structure can lead to different types of reference. The basis to understand the issue in question is the relation between internal and external object of reference. It can be interpreted as a connection between internal elements of the described structure. (shrink)

Artykuł nawiązuje do jednej z najbardziej intensywnych dyskusji we współczesnej filozofii języka, jaką jest spór o zasięg i charakter wpływu kontekstu wypowiedzi na znaczenie użytych w niej wyrażeń, gdzie kontekst jest rozumiany bardzo ogólnie, jako „zewnętrzne okoliczności, które wykorzystywane są przez uczestników sytuacji komunikacyjnej do określenia pewnej własności pewnej jednostki językowej”. Jest to w istocie spór o autonomię semantyki. Spornymi stanowiskami w toczonej debacie są kontekstualizm i minimalizm semantyczny. Zaproponowane ujęcie wypowiedzi jako celowego i racjonalnego aktu komunikacji, w którym wyrażenie (...) językowe i kontekst stanowią odrębne źródła informacji będącej przedmiotem interpretacji wypowiedzi, pozwoliło bardziej szczegółowo określić rolę kontekstu i znaczenia językowego w determinowaniu treści wypowiedzi. Z tej perspektywy została przeprowadzona analiza wypowiedzi zdania ‘Jan jest wysoki’ w trzech różnych kontekstach, co pozwoliło lepiej ocenić siłę argumentów badanych stanowisk. Rozważania zostały przeprowadzone jako próba obrony minimalizmu semantycznego, który utrzymuje, że grupa wyrażeń, których znaczenia zależą od kontekstu, ogranicza się do typowych wyrażeń okazjonalnych. Wpływ kontekstu na wyrażenia spoza tej grupy zaznacza się jedynie na płaszczyźnie pragmatycznej. Procesy pragmatyczne nie zmieniają znaczenia językowego wyrażeń użytych do sformułowania wypowiedzi, a jedynie wpływają na interpretację wypowiedzi. Zdania języka po usunięciu typowych wyrażeń okazjonalnych wyrażają sądy minimalne i nie wymagają dodatkowej informacji kontekstowej. Minimalizm semantyczny pozostaje w opozycji do stanowiska kontekstualizmu głoszącego, że niemal wszystkie wyrażenia języka naturalnego są wrażliwe na kontekst, który moduluje ich znaczenie na poziomie semantycznym. Zgodnie ze stanowiskiem kontekstualizmu zdania języka, takie jak np. ‘Jan jest wysoki’, nie mają określonych warunków prawdziwości, gdyż warunki prawdziwości można przypisać tylko konkretnym wypowiedziom, a nie zdaniom rozumianym jako wyrażenia językowe. Przeprowadzona analiza użycia w różnych kontekstach zdania należącego do spornej grupy dostarcza argumentów na rzecz minimalizmu semantycznego. Pokazuje ona, że zarówno samo słowo ‘wysoki’ posiada pewną treść wspólną dla wszystkich kontekstów i odniesień, jak też zdanie ‘Jan jest wysoki’ formułuje pewien sąd minimalny o określonych warunkach prawdziwości. (shrink)

Cases—be they real or fictional—are commonplace both in the medical ethics literature and in the public media. Cases take on a variety of forms: from streamlined to book length narratives. They also serve a variety of different purposes, from illustration, to decision making, and from debunking to heuristics. Drawing on the rhetorical analysis of « exemplum », I shall describe what cases are, and what their role is in the practice of clinical ethics. I identify two basic ways in which (...) cases can be brought to bear on ethical thinking and practice: a « tamed » and a « wild » way, and show how « wild cases » can serve a useful heuristic function despite their appeal to emotions and their unusual and striking character. In conclusion, I will argue that cases, both in their wild and their tamed form, are not only useful pedagogical tools, but can serve as a legitimate empirical basis for medical ethics. (shrink)

Animal minds are complex and diverse, making them difficult to study. This Element focuses on a question that has received much attention in the field of comparative cognition: 'Do animals reason about unobservable variables like force and mental states?' The Element shows how researchers design studies and gather evidence to address this question. Despite the many virtues of current methods, hypotheses in comparative cognition are often underdetermined by the empirical evidence. Given this, philosophers and scientists have recently called for additional (...) behavioral constraints on theorizing in the field. The Element endorses this proposal (known as 'signature testing'), while also arguing that studies on animal minds would benefit from drawing more heavily on neuroscience and biology. (shrink)

The chapter provides an analysis of the concept of the dignity of the person in Polish legal culture. It begins with a brief description of the historical background in which the legal status of human dignity has been framed. Then it turns to the analysis of the philosophical doctrines which have shaped the concept, in particular those which influenced Polish legal scholarship to the highest degree. The subsequent section attempts to clarify the meaning of the concept, specifying its features and (...) providing distinctions between dignity of the person and dignity of personage. Finally, the chapter presents the protection and respect of the dignity of the person in Polish legislation. (shrink)

Academic mobility is usually perceived and discussed as a positive phenomenon — as a prerequisite for building a competitive and successful economy and quality science. Academic mobility has now become essential to building a successful academic career in many research domains. On the policy level the negative impact of academic mobility on researchers’ lives and especially women’s is usually overlooked and marginalized. In my paper I focus on academic mobility in the context of academics’ relationships and family lives. I ask (...) two research questions: What is the impact of mobility on researchers’ relationships? How does mobility affect the lives of the partners of mobile researchers? The analysis is based on i) 16 in-depth interviews with academics from various fields of research about their experiences of long-term fellowships abroad in the early stages of their academic path and on ii) 16 in-depth joint interviews with Czech dualcareer academic couples. The analysis shows that academic mobility has a great and significant impact on the family and partnership lives of migrating researchers. For many, especially the partners of migrating researchers, mobility means they have to make many concessions in their private and family lives. I conclude that the impact of academic mobility on people’s partnership lives is highly gendered because couples’ work and family lives are closely intertwined. (shrink)

Research question and aimClinical Ethics Committees (CECs) aim to support healthcare professionals (HPs) and healthcare organizations to deal with the ethical issues of clinical practice. In 2020,...

The relationship between philosophy and science has always been complementary. Today, while science moves increasingly fast and philosophy shows some problems in catching up with it, it is not always possible to ignore such relationships, especially in some disciplines such as philosophy of mind, cognitive science, and neuroscience. However, the methodological procedures used to analyze these data are based on principles and assumptions that require a profound dialogue between philosophy and science. Following these ideas, this work aims to raise the (...) problems that a classical connectionist theory can cause and problematize them in a cognitive framework, considering both philosophy and cognitive sciences but also the disciplines that are near to them, such as AI, computer sciences, and linguistics. For this reason, we embarked on an analysis of both the computational and theoretical problems that connectionism currently has. The second aim of this work is to advocate for collaboration between neuroscience and philosophy of mind because the promotion of deeper multidisciplinarity seems necessary in order to solve connectionism’s problems. In fact, we believe that the problems that we detected can be solved by a thorough investigation at both a theoretical and an empirical level, and they do not represent an impasse but rather a starting point from which connectionism should learn and be updated while keeping its original and profoundly convincing core. (shrink)

The central idea behind this paper is that presuppositions of soft triggers arise from the way our attention structures the informational content of a sentence. Some aspects of the information conveyed are such that we pay attention to them by default, even in the absence of contextual information. On the other hand, contextual cues or conversational goals can divert attention to types of information that we would not pay attention to by default. Either way, whatever we do not pay attention (...) to, be it by default, or in context, is what ends up presupposed by soft triggers. This paper attempts to predict what information in the sentence is likely to end up being the main point (i.e. what we pay attention to) and what information is independent from this, and therefore likely presupposed. It is proposed that this can be calculated by making reference to event times. The notion of aboutness used to calculate independence is based on that of Demolombe and Fariñas del Cerro (In: Holdobler S (ed) Intellectics and computational logic: papers in honor of Wolfgang Bibel, 2000). (shrink)

This book presents a novel interpretation of Aristotle's account of how shame instils virtue, and defends its philosophical import. Shame is shown to provide motivational continuity between the actions of the learners and the virtuous dispositions that they will eventually acquire.

Some presuppositions are easier to cancel than others in embedded contexts. This contrast has been used as evidence for distinguishing two fundamentally different kinds of presuppositions, ‘soft’ and ‘hard’. ‘Soft’ presuppositions are usually assumed to arise in a pragmatic way, while ‘hard’ presuppositions are thought to be genuine semantic presuppositions. This paper argues against such a distinction and proposes to derive the difference in cancellation from inherent differences in how presupposition triggers interact with the context: their focus sensitivity, anaphoricity, and (...) question–answer congruence properties. The paper also aims to derive the presuppositions of additive particles such as too, also, again, and of it-clefts. (shrink)

In March 2016, DeepMind's computer programme AlphaGo surprised the world by defeating the world‐champion Go player, Lee Sedol. AlphaGo exhibits a novel, surprising and valuable style of play and has been recognised as “creative” by the artificial intelligence (AI) and Go communities. This article examines whether AlphaGo engages in creative problem solving according to the standards of comparative psychology. I argue that AlphaGo displays one important aspect of creative problem solving (namely mental scenario building in the form of Monte Carlo (...) tree search), while lacking another (domain generality). This analysis has consequences for how we think about creativity in humans and AI. (shrink)

In this paper we focus on a kind of perceptual states that we call perceptual motivations, that is, perceptual experiences that plausibly motivate us to act, such as itching, perceptual salience and pain. Itching seems to motivate you to scratch, perceiving a stimulus as salient seems to motivate you to attend to it and feeling a pain in your hand seems to motivate actions such as withdrawing from the painful stimulus. Five main accounts of perceptual motivation are available: Descriptive, Conative, (...) Imperativist, Reflexive and Dual Content views. Some of these have been developed in detail and others are natural extensions of existing views. However, we argue that none provides a satisfactory account of the target perceptual states. Driven by the failings of each account, we identify three conditions that any satisfactory theory of perceptual motivation must meet: Direct Motivational Force, Non-Obligatory Force and Intention-Independent Influence. Then we offer an account that attempts to fulfil these conditions: the Affordance Model. This model of perceptual motivation is premised on the claim that each of the target states involves the perception of a specific affordance for action and the triggering of Automatic Motor Initiations (AMIs). We suggest that AMIs can explain the motivational force of these perceptual states. (shrink)

This paper examines a little studied type of perspective shift that I call protagonist projection, following Holton :625–628, 1997). PP is a way of describing the mental state of a protagonist that conveys, to some extent, her perspective. Similarly to its better known cousin free indirect discourse, the shift in perspective is achieved without an overt operator. Unlike FID, PP is not based on a presumed speech-act of a protagonist. Rather, it gives a linguistic form to pre-verbal perceptual content, sensations, (...) feelings or implicit beliefs. I propose to analyse PP in a bi-contextual framework, extending Eckardt’s approach to FID. Under the resulting analysis, FID and PP are two instances of a more general category of perspective shift. (shrink)

Hélène Cixous is more than an influential theorist. She is also a groundbreaking author and playwright. Combining an idiosyncratic mix of autobiographical and fictional narrative with a host of philosophical and poetic observations, Cixous's writing matches the kaleidoscopic nature of her thought, offering new ways of conceptualizing sex, relationships, identity, and the self, among other topics. Yet, as Jacques Derrida once observed, a "profound misunderstanding" hangs over the accomplishments of Cixous, with many believing the intellectual excelled only at theoretical exploration. (...) Providing a truly liberal selection of her writings from throughout her career, Marta Segarra rediscovers Cixous's acts of invention for a new generation to enjoy. Divided into thematic concerns, these works fully capture Cixous's genius for merging fiction, theory, and the experience of living. They discuss dreaming in the feminine, Algeria and Germany, love and the other, the animal, Derrida, and the theater. They defy classification, locking literature, philosophy, and psychoanalysis into thrilling new patterns of engagement. Whether readers are familiar with Cixous or are approaching her thought for the first time, all will find fresh perspectives on gender, fiction, drama, philosophy, religion, and the postcolonial. (shrink)

Aristotle ’s claim that we become virtuous by doing virtuous actions raises a familiar problem: How can we perform virtuous actions unless we are already virtuous? I reject deflationary accounts of the answer given in _Nicomachean Ethics_ 2.4 and argue instead that proper habituation involves doing virtuous actions with the right motive, i.e. for the sake of the noble, even though learners do not yet have virtuous dispositions. My interpretation confers continuity to habituation and explains in a non-mysterious way how (...) we become virtuous by doing virtuous actions in the right way. (shrink)

A complete, illustrated survey of Etienne-Jules Marey's work that investigates the far reaching effects of her inventions on stream-of-consciousness literature, psychoanalysis, Bergsonian philosophy, and the art of cubists and futurists.

ABSTRACTFinance may suffer from institutional deformations that subordinate its distinctive goods to the pursuit of external goods, but this should encourage attempts to reform the institutionalization of finance rather than to reject its potential for virtuous business activity. This article argues that finance should be regarded as a domain-relative practice. Alongside management, its moral status thereby varies with the purposes it serves. Hence, when practitioners working in finance facilitate projects that create common goods, it allows them to develop virtues. This (...) argument applies MacIntyre’s widely acknowledged account of the relationship between practices and the development of virtues while questioning some of his claims about finance. It also takes issue with extant accounts of particular financial functions that have failed to identify the distinctive goods of financial practice. (shrink)

Several theories propose that one of the core functions of inner speech (IS) is to support subjects in the completion of cognitively effortful tasks, especially those involving executive functions (EF). In this paper we focus on two populations who notoriously encounter difficulties in performing EF tasks, namely, people diagnosed with schizophrenia who experience auditory verbal hallucinations (Sz-AVH) and people within the Autism Spectrum Conditions (ASC). We focus on these two populations because they represent two different ways in which IS can (...) fail to help in EF tasks, which can be illustrative for other mental conditions. First, we review the main components of EF (Section 1). Then we explain the functions that IS is taken to perform in the domain of EF (Section 2) and review the evidence concerning problems about EF in the two populations of our study: Sz-AVH (Section 3) and ASC (Section 4). After this we further detail our account about what a properly functioning IS can do for both populations and how different IS profiles may impact EF performance: in the case of Sz-AVH, the uncontrolled and intrusive character of IS negatively affects EF performance, whereas in ASC, EF is not sufficiently supported by IS, given the tendency in this population to present a diminished use of IS (Section 5). We finally briefly discuss Attention Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) and Developmental Language Disorders (DLD). (shrink)

This paper considers a host of definitions and labels attached to the concept of smart cities to identify four dimensions that ground a review of ethical concerns emerging from the current debate. These are: (1) network infrastructure, with the corresponding concerns of control, surveillance, and data privacy and ownership; (2) post-political governance, embodied in the tensions between public and private decision-making and cities as post-political entities; (3) social inclusion, expressed in the aspects of citizen participation and inclusion, and inequality and (...) discrimination; and (4) sustainability, with a specific focus on the environment as an element to protect but also as a strategic element for the future. Given the persisting disagreements around the definition of a smart city, the article identifies in these four dimensions a more stable reference framework within which ethical concerns can be clustered and discussed. Identifying these dimensions makes possible a review of the ethical implications of smart cities that is transversal to their different types and resilient towards the unsettled debate over their definition. (shrink)