Deleuze put forth a description of fluid control in computerized society in his text ‘Postscript on Control Societies’. With the help of the philosophy of Gilbert Simondon, we can broaden and complexify this view and understand digital systems through the concept of modulation. These modulatory systems intervene in human individuation by controlling individuals as ‘dividuals’. In contemporary digital technologies, like blockchain platforms, the modulatory dividual control can be fierce and even total. Simondon’s concepts of pre-individual, individuation, and transindividuation present us (...) with an ontology for this contemporary mode of control and enable us to better understand the complex relations between the being of humans and technical networks. (shrink)

We review studies on catching that reveal internalization of physics for action control. In catching free-falling balls, an internal model of gravity is used by the brain to time anticipatory muscle activation, modulation of reflex responses, and tuning of limb impedance. An internal model of the expected momentum of the ball at impact is used to scale the amplitude of anticipatory muscle activity. [Barlow; Hecht; Shepard].

Background: We define compassion as an enduring disposition that centers upon empathetic concern for another person's suffering and the motivation to act to alleviate it. The contribution of specific candidate genes to the development of dispositional compassion for others is currently unknown. We examine candidate genes in the oxytocin and dopamine signaling pathways.Methods: In a 32-year follow-up of the Young Finns Study, we examined with multiple indicators latent growth curve modeling the molecular genetic underpinnings of dispositional compassion for others across (...) the life span. We selected five single nucleotide polymorphisms whose functions are known in humans: rs2268498, rs3796863, rs1800497, rs4680, and rs1611115. Compassion was measured with Cloninger's Temperament and Character Inventory on three repeated observations spanning 15 years. Differences between gender were tested.Results: We did not find an effect of the five SNPs in oxytocin and dopamine pathway genes on the initial levels of dispositional compassion for others. Individuals who carry one or two copies of the T-allele of DBH rs1611115, however, tend to increase faster in compassion over time than those homozygotes for the C-allele, b = 0.063. This effect was largely driven by male participants, 0.206, and was not significant in female participants when analyzed separately.Conclusions: Men who are known to have, on average, lower compassion than women seem to reduce this difference over time if they carry the T-allele of DBH rs1611115. The direction of the association indicates that dopamine signaling activity rather than overall dopamine levels might drive the development of compassion. (shrink)

Building on recent work by Delia Graff Fara and Ora Matushansky on appellative constructions like ‘Mirka called Roger handsome’, I argue that if Millianism about proper names is true, then the quantifier ‘something’ in ‘Mirka called Roger something’ is best understood as a kind of substitutional quantifier. Any adequate semantics for such quantifiers must explain both the logical behavior of ‘Mirka called Roger something’ and the acceptability of ‘so’-anaphora in ‘Mirka called Roger something, and everyone so (...) called is handsome’. Millianism about proper names is inconsistent with such quantifiers being standard non-substitutional second-order quantifiers. But this is not the only option for Millianism: I provide two different propositional semantics for substitutional quantification, each of which is adequate in the sense above, given Millianism. One of these is based on Tobias Rosefeldt’s work on non-nominal quantification, and I identify in what way Rosefeldt’s semantics is substitutional. (shrink)

Myślą Ludwika Gumplowicza polscy uczeni zainteresowali się stosunkowo późno. Jej pierwsze opracowania autorstwa Jana Karola Kochanowskiego, Stanisława Posnera, Mieczysława Szerera, Jana Stanisława Bystronia, Aleksandra Kraushara przypadają na lata 1910–1917, a więc na okres zwany Młodą Polską, który wpisuje się w ogólnoeuropejski modernizm. Nowa generacja uczonych, pisarzy i artystów, działająca w okresie młodopolskim znacząco różniła się w przyjmowanych założeniach filozoficzno-ideowych od pokolenia pozytywistów i realistów krytycznych. Niemniej ukształtowane w pozytywizmie nawyki myślenia nie zanikły po roku 1890 całkowicie – pozostały one indywidualnym (...) a zarazem wspólnym dorobkiem intelektualnym generacji szkół i uczonych wykształconych w dobie pozytywizmu. Postawy światopoglądowe pozytywizmu i modernizmu przenikały się, zaś zasadniczym łączącym je elementem, pomimo programowego buntu modernizmu wobec haseł pozytywistycznych, było zadłużenie wobec naturalizmu. Jednak że schyłkowe lata XIX wieku przynoszą antyscjentystyczne niepokoje, w tym krytykę pozytywistycznego modelu nauki, teorii ewolucjonizmu i jemu właściwego rozumienia postępu, protest przeciwko utylitaryzmowi i odrodzenie metafizyki. […] W polskich pracach z lat 1910–30 poświeconych socjologii L. Gumplowicza interesujące są trzy wątki, wskazujące na kierunek i postać, jaki przybrała recepcja dzieła socjologa z Grazu: zespół wspólne podzielanych przekonań odnośnie genezy systemu Gumplowicza oraz dwie warstwy wartościowania jego dorobku: pozytywna i negatywna. Zatem nasze ujęcie opinii, sądów i ocen sformułowanych przez St. Posnera, M. Szerera, J. St. Bystronia, A. Kraushara oraz F. Mirka pod adresem teorii Gumplowicza będzie miało charakter syntetyzującego przeglądu, uwzględniającego specyfikę stanowisk w kwestiach, które znacząco się od siebie różnią. Ta uwaga odnosi się przede wszystkim do bardzo zindywidualizowanej krytyki spuścizny Gumplowicza. Jako odrębne w tym przeglądzie wyróżnione zostanie stanowisko J. K. Kochanowskiego z uwagi na jego odmienność: oryginalne i twórcze nawiązanie polskiego historyka i socjologa do myśliciela z Grazu. (shrink)

El concepto de tópico musical fue acuñado por Leonard Ratner en la década de los 80’ en su libro Classic Music: Expression, Form, and Style. Esta primera aproximación sugirió un cambio notable que se observaría luego en la semiología de la música, en concreto, en el estudio de las prácticas musicales del clasicismo y romanticismo –un ejemplo claro de esto es el The Oxford Handbook of Topic Theory, editado por Danuta Mirka y publicado en 2014 por la editorial Oxford (...) University Press... (shrink)